تصاويرتكان‌دهنده از مرگ 2 هزار جوجه فلامينگو در دریاچه بختگان
آقای رییس جمهور ، بیا و ببین سد سیوند چه کرده با بختگان ! این تصاویر را ببین و بعد بگو از اینکه می بینید و می شنوید که دو هزار جوجه فلامینگو در بستر و خشک و تفیده پارک ملی بختگان و در میان انبوهی از نمک گرفتار شده و جان باخته اند ، چه حسی دارید ؟ آیا می پندارید اینها موجوداتی موذی هستند که تاسف خوردن به حال آنها بی فایده است ؟
آقای احمدی نژاد ! حتما به یاد دارید آیه شریفه "یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض" را؟ پس چه کردید شما با همه موجواتی که در آسمان و زمین بختگان، تا دیروز خداوند را تسبیح می کردند ؟ آیا به خاطر دارید خطبه ۱۶۷ مولای متقیان علی (ع) را در نهج البلاغه ؟ آنجا که ایشان می گوید:" از عذاب خدواند در مورد بندگان او و بلاد او بترسید که در پیشگاهش مورد سئوال واقع می شوید و از شما حتی درباره اراضی و حیوانات نیز پرسش می نمایند." حال اگر از شما پرسش شود که با طبیعت خدا چه کردید چه پاسخ می دهید ؟ آیا می پندارید عذر و بهانه ای همچون " خشکسالی " آن هم در شرایطی که در ترسالی قرار داریم و ایران و دنیا را سراسر سیل و آب برداشته پذیرفتنی است ؟!!
آنچه امروز در بختگان رقم خورده تکرار تراژدی تلخی است که در سال ۱۳۷۸ درهمین منطقه کلید خورد ، زمانیکه ۳۳۰۰ جوجه فلامینگو از فرط تشنگی و گرفتار شدن در میانه باتلاق نمکی ناشی از عدم تامین حقابه دریاچه توسط وزارت نیرو و البته خشکسالی شدید که در سراسر ایران حاکم شده بود، جان باختند .
ای دوست "امشب همه غم های عالم را خبر کن / بنشین و با من گریه سر کن /گریه سر کن"
گریه سر کن بر بختگان ، سرزمینی که اینک به پایان نزدیک شده و هر ساله از شرم نفس های به شماره افتاده هزاران هزار فلامینگو به خود می پیچد و ناله سر می دهد.
بختگان ! ای بستر خشکیده ! فریاد بر آر و از دولتمردانی که خرامان و پر افتخار بر سکوی سوم سد سازی جهان تکیه داده اند بپرس آیا از این کارزار و قتلگاه هم می گذرند تا ببینند نفس های بند آمده ۷۰۰۰ پرنده و لاشه های قندیل بسته دو هزار جوجه فلامینگو را ؟ ببین آیا از بختگان عبور می کنند تا ببینند لحظات دردناک جان دادن پرندگانی را که توان پرواز ندارند و به هر سو چنگ می اندازند تا قطره آبی بیابند و مکانی که خود را از غرق شدن در نمک نجات دهند ، آنهم در حالیکه دستگاه تنفسی و گوارش شان مملو از بلورهای نمک شده ؟ آیا می بینند چشمان مظطرب و نگران محیط بانان و روستاییان دریادلی را که با وجود زخم های ناشی از شوری بستر بر روی دست و پاهایشان ، اما همچنان برای نجات آخرین بازماندگان به قعر شوره زار می روند ؟
و چه غمبار است غروب بختگان، غروبی که تماما نشان از پایان حیات دارد.اینجا زندگی به پایان خود نزدیک شده است .
